Genel Şiirler

yaprak, daldan düşüyordu salına sıkıla güzün hüznüyle yüzünü sarartarak kızartarak ve de yeşilliğinden çok çok utanarak... aşk, gözden düşüyordu yana...

onlar, barışı seviyor önce ellerinde kırmızı karanfiller nefes nefese barışa koşuyordu... onlar, insanı seviyor şu anda gözlerinde kırmızı karanfiller buluttan...

gece, kara kara sızardı yüreğimden gözlerime yanımda sen yoksun diye geceyle birlikte ağlardım sabahlar olmasın diye... gece, kara kara damlardı...

günü yoktu saati yoktu seni anmaların ardı-arkası yoku... yaşıyordum ya bu bana candı-canandı... rüzgar vardı yağmur vardı seni bulmaların yeri-zamanı...

neydi bu? yaşamak bu muydu? yukarıdaki bir delikten ne bulursan içine atmak mı? neydi bu? yaşamak bu muydu? aşağıdaki bir...

yüreğimi taşa döktüm taş un ufak oldu... yüzümü toprağa sürdüm toprağım çamur oldu... yarim yarim taş yarim tut başını vur...

sırtımdaki yükleri saran bendim ipi ellerimde kuvveti ayaklarımda onlarsa zangır zangır titrese de direnmekteydi bedenim ömrümün son demiyle... gönlümdeki yükleri...

sen çiçeğim ol ben dalın öyle ki ben olmadan sen açma sakın... sen peteğim ol ben balın öyle ki ben...

sendin; bana, gölge veren... beni, ayağına seren... başımda öyle bir ışık idin ki hiç sönmeyen... aşkındı; bana, nefes veren... beni,...

acılar, gözlerimin içindeydi; baksan mutluluk olup akacak bakmasan dert olup sonsuza kadar kalacak... hasretler, gözlerimin içindeydi; dokunsan uçup kayacak dokunmasan...

SU AKARKEN... RÜZGAR ESERKEN... TOPRAK GÜLERKEN... YÜREĞİMİZ ÇARPARKEN... BİZ ELE EL OLURSAK YAŞAMAK ÇOK DAHA GÜZEL... BULUTLAR GELİRKEN... YAĞMURLAR YAĞARKEN......

hayat, öyle bir şey ki sen verdikçe o sana daha iyisini sunmakta... hayat, öyle bir şey ki sen el uzattıkça...

ölüm, ne kadar siyah olsa da o kadar beyaza sarılırdı ölenler... beyaz, renklerin anasıydı ya ondan mıydı? acaba... yoksa cennette...

maziye bakınca, anıların beni süslediğini... geleceğe bakınca, hayallerin beni sürüklediğini... şimdilere bakınca, gerçeklerin beni sardığını görmekteyim... ellerime bakınca, benlerin yılları...

kuşlar uçarken gökyüzünde illa ki tüyleri düşerdi yeryüzüne... sözler uçuşurken sağa-sola illa ki yazıları kalırdı gönlümün en derininde... bulutlar uçarken...

bir fırtına çıkardı yönü yok kuvveti çok lakin bir yaprak bile kımıldamazdı gönlümde olunca senden bana..! bir fırtına çıkardı adı...

dün akşam; renkler, anlamını yitirmeden her şey karanlığa gizlenmeden yine beyazlara bürünmüş en güzel kokularını sürünmüş yanıma doğru esip gelmiştin......

yüreğimde, dolu dolu gözlerin; kırpsan titrerim... kapatsan üşürüm... dünüm sen bugünüm sen yarınım ALLAH KERİM bir bilebilsen yalnız senle gülerim...