Yalnızlık Şiirleri

sen, gittin ya... aldıkların benimdi... bıraktıkların senin... Fikret Turhan-Yalova, 19.07.2013

Yorgun bir yaz akşamında düştün yine yüreğime Kalp atışlarım hızlandı bir kuşun kanatlanması misali Eski bir aşk yüreğimin kapısını çaldı ve girdi...

Bir pınar oldun Akmaya başladın içimde. Bir özlem oldun Yaşamaya başladın gözlerimde. Varlığın cennetten bir köşe Yokluğun cehennem ömrümde… Sevdim...

Meğer ne kadar duygusuz ve yavanmış aşkın, Kör karanlık gecelere hapsettin varlığımı, Sensiz nasıl güçsüzüm bir bilsen sevgili, Eskiden buralarda...

Yatırdım yalnızlığımı Ölüm uykusuna Efkarıma, Ağır bir mektup yazdım Dağlanmış yüreğimden Kimsesizdi benim sevdam Bir yetimin gözlerine batırmıştım Tüm korkularımı Rahimine koydum Doğacak ihanetlerini Büyüttüm ellerimde Sahipsiz acılarımı Var git kucakla Alçak dağlarını Büyürsün...

gönlüm, kalınca yaya... ardından baka kaldım... gözlerim, yetişti sana... aklımın, en uzağında... aklım, kalınca yaya... ardından şaşa kaldım... sözlerim, koşuştu...

Ayrılık rüzgarları, böyle küskün esiyor, Yalan mıydı o günler, hiç mi beni sevmedin Zaman öyle zalim ki yine sensiz geçiyor,...

Hiçbir şeyim kalmadı şu hayatta Bir yalnızlığım birde resminden başka Dostlarım mı? Onlar çoktan gittiler Ailem mi? Hepsi terk-i diyar ettiler Ne oldum demiştim...

Geceye baktım.., Gözlerim daldı... Buluta baktım.., Rüzgara sardı... Gece güneşsiz... Gözlerim sensiz... Bir anlam aradım, Buluta sardı... Ay'a baktım.., Buluta...

Ayrılıklar buruktur, Belki sen iyisindir, Kimbilir, Ama ben ah ah , Ya ben, Sorma nasılım, Ayazda kalmış çiğ tanesi, Çırılçıplak gölgem, Benliğimde izin, umutsuzluğum, Yıkılmışlığım, Buz tutmuş yokluğun, Aynada aksim silik, uzaksın, Suskunsun, Belirsizsin, Aklınmı yüreğine...

susuz çiçeklerin sonu hüzün bilirsin çölde açan bahar dalıyım gözlerken dönüş yolunu kendi yağmuruyla beslenen bir saniye ötekini yutuyor öteki diğerini bütün nesneler sen öylece kalakalmışım dönüşüne gökkubbede...

Yollarımın tek uğrak adresi, Bak yine yüreğinin kapısındayım Unutacağım demiştim unutamadım Seni bir türlü yok sayamadım. Ya anılar tutuşturdu eteklerimden...

Yalnızlığım biz diye başlayan sen olarak biten biten bir şiirdir yalnızlığım ayıışığı bir gecede yıldızsız gökyüzüdür gülmenin ağlamaya mahkum olduğu...

Bana naz ederek etme eziyet Sanma’ki bu zulüm büyük meziyet Perişan hallerim budur vaziyet ,,,,Attığım hiç birtaş yerin bulmuyor ,,,,Merhametin yokmu sensiz olmuyor Yetmezmi başıma...

gitme ruhumun en ücra köşelerinde beni bekleyen sonsuzluk gitme! şu günlerde aklım dağınık kalbim dağınık ruhum karanlık... gitme benden öncekiler...

Bütün ACI’ların dilsiz, AŞK’ların kör ve sağır olduğu, Zamandayım şimdi.. Güneş sönük, Bütün renkler soluk, Sensiz eksiğim, Griyim, Bu gün...

Yine oldu akşam,yine geceler Katran gibi,içim gibi simsiyah Etrafta bölük,pörçük Hayaller,hatıralar Bilmiyorum neden bu kadar çabuk Çabuk oluyor akşamlar. Hüzün dolu,hasret dolu Saatler. Geceler,bana hep Hüzünleri yaşatır bilirmisin? Ayrılıkları... Senden sonra,oldu...

güçlü ve dik dur sabırlı ol diyorlar bana, bilmiyorlarki sensizlikten gücümün tükendiğini, takatsiz zavallı aciz ve bi çare kaldığımı. zamana bırakmalıymış alışırmışım yokluğuna, bilmiyorlarki...